Teşekkür

Üzülerek söylemeliyim ki çok az teşekkür ediyoruz, hatta bazen teşekkür etmeye gerek bile duymuyoruz. Bilmiyorum hiç başınıza geldi mi ama bu aralar ben aynı olayı bir kaç kez yaşadım ve en sonunda da edemedim, buradan sizinle paylaşmaya karar verdim. Öncelikle ilk iki olay aynı gün içerisinde ve az çok beş dakika arayla meydana geldi.

Durakta otobüs bekliyorum. Bir anne-kız yaklaştı, çok bilinen bir yeri sordu, buranın yabancısılar belli, ben de elimden geldiğince en kolay, en anlaşılır şekilde tarif ettim ve inanır mısınız sözümü bitirmemle karşıdaki kişinin dönüp gitmesi bir oldu. Bir anlığına duraksadım, sonra hafiften gülümseyerek başımı yana çevirdim ve otobüsleri kontrol etmeye devam ettim. Anlayacağınız olaya fazla takılmadım, aradan çok az bir zaman geçmişti ki bir hanımefendi yaklaştı. Bana bir okulu sordu, tam da emin olmadığım bir şey olduğundan buradaki esnaflara sorun dedim, onlar daha iyi bilir. Şaşırtıcı bir şekilde yine aynı olay olmuştu, hanımefendi bana bir şey demeden yanımdan ayrılmıştı, bir teşekkür etmeden... Yaşadığım bu ikinci deneyimin ardından o an düşünmeye başladım. Neden teşekkür etmiyoruz? Teşekkür etmeyi bir sorumluluk olarak görmüyor muyuz? Teşekkürün gerekliliğine inanmıyor muyuz? İlk sorudan başlayacak olursak, karşımdaki kişilerin kaba olduklarını düşünmemiştim fakat onları teşekkürden alıkoyan neydi? Bence teşekkürün gerekliliğine yeteri kadar inançları yoktu ve bunu sorumluluk haline getirmemişlerdi, problem burada başlıyordu. Teşekkürden de ziyade bu olay bir çıkar ilişkisi değil miydi? Almak istediğini aldı ve gitti. Biriyle herhangi bir işten ötürü muhatap oluyorsak, konuya ilk olarak "merhaba! / iyi günler!" tarzındaki girişleri seviyorum ve oldukça yapıcı buluyorum. Bu sadece size değil, karşıdakine de iyi hissettirecektir, eminim. Daha sonrasında da "teşekkür ederim! / teşekkürler!" demek zor değil gerçekten ama sadece o bilinç yok, o bilinci oluşturmak lazım. Bize düşen görev de bunu hatırlatmak ve yaymak. Ha bir de yeri gelmişken teşekküre verilen karşılıklar var. Ben kendi şahsım adına edilen teşekkürden sonra "bir şey değil. / önemli değil. / önemsiz. / değmez!" denilmesini kaba buluyorum. Abarttığımı düşünebilirsiniz belki ama şu kelimeleri sesli olarak söyleyip anlamlarını bir daha düşünmenizi öneririm. Bunların yerine "rica ederim. / ben teşekkür ederim." demeyi tercih ediyorum, bence siz de öyle yapın, çünkü karşınızdaki kişiye verilen değeri ve önemi daha iyi ifade etmiş olacaksınız.

Yazımı okuduğunuz için TEŞEKKÜR EDERİM.