Kayıp Satırların Hüznü

Bir gece yarısı, aniden, kayıp satırların hüznü aldı beni benden

Yine bir gece yarısıydı, uyku tatlıydı ama satırlar dökülüvermişti zihnimden

Ardı arkası kesilmeden bir şiir bitmişti aniden

Dedim ya uyku tatlıydı, ranza da iki katlıydı 

Kim kalkacaktı yerinden?

Üç kez tekrarlamıştım satırları içimden, sorsan ezberlemiştim

Akıl o ya, sabaha yazarım dedim

Ne kâğıt kalem alıp karaladım ne de baş ucumdaki telefona not ettim

Dedim ya uyku tatlıydı, ranza da iki katlıydı

Sonra sabah oldu ve satırlar bir bir yok oldu

Zoraki de olsa başı vardı ama sonu yoktu

Güç bela sonunu hatırlayınca da başı kayboldu

O an anladım, ne kadar çabalasam da boşaydı

İlham geldi mi yazmalıydı yoksa darılırdı

Darıldım mı da var ya bir daha zor uğrardı

Ara sıra kendini hatırlatırdı ama sonra hemen kaçardı

Dersimi aldım, anladım ama napayım geç oldu

Yeter artık bitsin dargınlığımız bak ne zamandır uğramaz oldu...

Esra KURTULDU

Not: Öyle içimden geldiği gibi, doğal mı doğal...