Bazen gülümsediğimiz zaman bize gülümsemeyen insanlardan şikayet ederiz. Yani eğer siz de benim gibi güler yüzlü biriyseniz ve bunu kendinize alışkanlık haline getirmişseniz tanıdık olsun olmasın fark etmez, insanlara gülümsemekten kendinizi alıkoyamazsınız. Gülümsediğiniz zaman karşıdaki insanın da hafif bir gülümsemesi, dudak kenarlarının kıvrılması size öyle iyi hissettirir ki, o duyguyu bilir misiniz? Peki ya, tam tersi olduğunda? Siz gülümsediğinizde karşıdaki kişinin de bunu gördüğüne emin olduktan sonra ne hissedersiniz? Muhtemelen bir dizi düşünceler sarar sizi farkına varmadan... "Acaba neden gülümsemedi? Bir sorun mu var? Gülümsemek bu kadar mı zor canım? Alt tarafı bir gülümseyecekti yani ne vardı gülümseseydi" gibi... Sonra da "amaan canım neyse, belki görmemiştir ya da alışkın değildir" der avutursunuz kendinizi.
Peki hiç merhaba deyip de cevap alamadığınız oldu mu? Bir insan neden merhabaya cevap vermez? Aslında o kadar ilginç bir durum ki düşününce... Lavaboda, koridorda özellikle de iş yerinizde tanımadığınız bir kişiyle karşılaştığınızı düşünün ve tüm o samimi duygularınızla gülümseyip "merhabalar" veya "merhaba" dediğinizi düşünün. Karşınızdaki insanın bunu duymamış olmasına imkan yok, sizi fark ettiğinden ve duyduğundan eminsiniz çünkü karşı karşıya kaldığınız bir anda gerçekleşti bu olay. Ama ne hikmetse, karşılık vermedi, tepki vermedi, bir şey demedi, başını öne sallamadı. Siz yokmuşsunuz gibi geçti ve musluk başında ellerini yıkamaya başladı. Nasıl hissedersiniz? Normalde "Aa neden gülümsemedi ki ya şimdi?" diye bir anlık düşüncelere dalmaktan kendini alamayan ben, ilginçtir ki bunu umursamadım ve sanki karşıdaki kişi bana aynı tatlılıkla cevap vermiş gibi kocaman gülümsemeye devam ettim. Bu sefer de durumun ilginçliği karşısında kendimi gülümsemeden alıkoyamadım anlayacağınız.
Şimdi soruyorum size; çünkü gerçekten düşüncelerinizi merak ediyorum. Bir İnsan Neden "Merhaba"ya Karşılık Vermez? Okuyanlar yorum yapıp düşüncelerini belirtirse sevinirim. Vakit ayırdığınız için teşekkürler.
NOT: Kaba davranışları olan insanları kafama takmıyorum, benimkisi sadece bir merak. Mesleki deformasyon olsa gerek :)
Merhaba!
YanıtlaSilAynı sorunu bu sabah yaşadım ve daha önce okumuş olduğum bu yazı aklıma geldi. Bir yorum bırakmak istedim 🙃. Yeni taşındığım için henüz kimseyi tanımıyorum. İşe gidip gelirken apartmanda karşılaştığım insanlara merhaba dediğimde zaman zaman bir yanıt alamıyorum 😅.
Ama bazı sabahlar karşılaştığım biri var. O bana her görüşünde selam verir henüz tanışmamış olsak da. Çok samimi bir insana benziyor.
Meselenin güler yüzlü, sıcakkanlı olmak gibi özelliklere bağlı olduğunu düşünüyorum.
Ama biri selam verdiğinde bunun dengiyle karşılık verilmesi gerektiğini düşünüyorum. Toplumun yazılı olmayan kurallarından biri gibi çünkü bu. O yüzden bunu yapabilmek için yukarıdaki özelliklere gerek olmamalı. Sanırım eksiklik, nezakete dair farkındalığa sahip olmamaları.
Merhaba Eda Hanım, uzun ve detaylı yorumunuz için çok teşekkür ederim. Bence de bahsettiğiniz gibi selam vermek daha çok güler yüzlü, samimi ve sıcakkanlı insanların başlattığı bir hareket fakat verilen selamı almamak veya karşılık vermemek çok farklı bir boyut ve kaba. Sosyal biri olmasanız bile nezaketen karşılık vermeniz en azından gülümsemeniz gerekir.
SilTabi toplumun kültürüyle de karşılaştırması yapılabilecek bir durum bu, nitekim Almanya gibi bazı ülkelerde insanlar tanısın tanımasın apartmanda veya yolda sizi gördükleri zaman -çoğu zaman- gülümser ve selam verirler. Bu da kendinizi iyi hissetmenizi sağlar.
Bugün sizin yorumunuzun bildirimini görmeden önce rahmetli Doğan Cüceloğlu'nun instagram profilindeki şu söze denk gelmiştim, tevafuk oldu. Şöyle demiş Doğan Hocamız "-Günaydın, merhaba, iyi günler- gibi sözlerin sık sık söylendiği ortamlar uygar ortamlardır". Ne de güzel söylemiş... Ben bunlara ek olarak "teşekkür ederim, özür dilerim" ifadelerini de uygar ortamların sık kullandığı ifadeler arasına eklemek isterim...