Pencerendeki Mevsimler

Şöyle bir dönüp baktığımda güzeldi eski yıllar, güzeldi çocukluk. Acısıyla tatlısıyla geçmiş yıllar. Biz yılları kovalamışız, yıllar da bizi. Fark etmeden büyümüşüz, bulunduğumuz yerler değişmiş, tanıdığımız insanlara yeni insanlar eklenmiş, iyisini bulmuşuz bazen, bazen sinsisini. 

Bazen pişmanlığı tatmışız bir yudum kahvede, bazen de mutluluğu yaşamışız basit bir çikolata parçasında. Geriye dönmek istediğimiz anlar olmuştur elbet, bir rafa kaldırıp saklamak istediğimiz ya da hatamızı telafi etmek istediğimiz bir an. Zamanın dönüşü yoktur artık geriye, vakit ders alma vaktidir, vakit yaşadıklarımızı gözden geçirme vaktidir. Vakit bir sonbahar vaktidir belki de, pencerenin önündeki ağacın zayıf dallarının rüzgarda eğilişini izlediğin. Zaman yine geçecek ve yaz gelecek, rüzgarda yapraklarını döken ağaçları izlediğin bu pencereden yeri gelecek, yeşeren dalları, filizlenen meyveleri ya da açmaya hazır çiçekleri izleyeceksin. Belki bir şiirde ya da bir şarkıda kendini bulacak ve eskilere dalacaksın. Anılarda kaybolup giderken her şey birden kapı ziliyle bölünecek ve bu döngü hep böyle devam edecek...