Bir Garip Şükür Duygusu

Bu hissi hiç tattınız mı bilmiyorum. Hani bazen bir şeyin olmasını çok istersiniz de olmayınca içinizde tarifsiz bir boşluk, büyük bir hüsran, sanki tüm evrendeki canlı cansız her şey size düşmanmış gibi hissetmişsinizdir illa ki. Benim yazının en başında bahsettiğim "his" bu değil. Hani bazen diye başladığım noktayı esas alacak olursak, bizi garip bir şükür duygusu içine atan hissin ilk aşaması bu yukarıda bahsettiğim "tarifsiz bir boşluk, büyük bir hüsran, sanki tüm evrendeki canlı cansız her şey size düşmanmış" kısmı diyebiliriz. Ne diyor bu kadın yahu der gibisiniz, tamam biraz daha açıklamaya çalışayım.

Bi' Kahve

 

(Fotoğraf bana aittir)

            Hayat... Ne kadar hızlı akıp gidiyor, tutabilene aşk olsun! Acısıyla tatlısıyla yaşadığımız sürece öyle ya da böyle geçiyor. Yoğun meşakkatli günler, kimi zaman ardı arkası kesilmeyen toplantılar, sorunlar, yeni kararlar, yeni iş arkadaşları, patronun afra tafraları veya yeni stajyerin fazla merakı... Aklınızda o süreçler canlandı değil mi? Canlanınca ne hissettiniz? Yüreğiniz mi daraldı, "harbiden böyle" dediğiniz için yüzünüzde bir gülümse mi belirdi ya da derin bir nefes mi aldınız? Sanırım ben yazar değil de okuyan olsam ikinci seçenekteki gibi gülümserdim, tıpkı şu an yazarken otuz iki diş gülümsediğim gibi (bu gülümsemeyi de size borçluyum; okurken bir nebze olsun sizi gülümsettiğimi ya da sizlerde bir "farkındalık" oluşturabildiğimi hayal ettiğim için, ki bu zaten buraya yazmaya başladığım ilk günden beri amaçlarımdan biri olmuştur.)...